kto ku pracy ręce skłoni, nie uniży w gmachach skroni

kto ku pracy ręce skłoni, nie uniży w gmachach skroni (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈktɔ ku‿ˈpraʦ̑ɨ ˈrɛ̃nʦ̑ɛ ˈskwɔ̃ɲi ˌɲɛ‿ũˈɲiʒɨ ˈv‿ɡmaxax ˈskrɔ̃ɲi], AS: [kto ku‿pracy rẽnce sku̯õńi ńe‿ũńižy v‿gmaχaχ skrõńi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę • przyim. nie tw. syl.• zestr. akc.• akc. pob. ​

znaczenia:

przysłowie polskie

(1.1) ten, kto zajmuje się uczciwą pracą, nie ma powodu do wstydu

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz inne przysłowia o pracy, ręce

tłumaczenia:

źródła:

 Hasło „praca” w: Samuel Adalberg, Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich, Druk Emila Skiwskiego, Warszawa 1889–1894, s. 430.