książka telefoniczna
książka telefoniczna (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˈcɕɔ̃w̃ʃka ˌtɛlɛfɔ̃ˈɲiʧ̑na], AS: [ḱśõũ̯ška telefõńična], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• asynch. ą • akc. pob.
- znaczenia:
fraza rzeczownikowa, rodzaj żeński
- (1.1) spis właścicieli telefonów wraz z numerami telefonów, posortowany zazwyczaj alfabetycznie albo tematycznie; zob. też książka telefoniczna w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) związek zgody;
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik książka telefoniczna książki telefoniczne dopełniacz książki telefonicznej książek telefonicznych celownik książce telefonicznej książkom telefonicznym biernik książkę telefoniczną książki telefoniczne narzędnik książką telefoniczną książkami telefonicznymi miejscownik książce telefonicznej książkach telefonicznych wołacz książko telefoniczna książki telefoniczne
- przykłady:
- (1.1) Książka telefoniczna jest zbiorem nazwisk, adresów lub numerów telefonu ułożonych w porządku alfabetycznym lub numerycznym.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) telephone directory, phone book
- bułgarski: (1.1) телефонен указател m
- duński: (1.1) telefonbog w
- francuski: (1.1) annuaire téléphonique m
- gruziński: (1.1) სატელეფონო წიგნი
- hiszpański: (1.1) guía telefónica ż
- kataloński: (1.1) guia telefònica ż
- niemiecki: (1.1) Telefonbuch n
- nowogrecki: (1.1) τηλεφωνικός κατάλογος m
- portugalski: (1.1) lista telefônica ż
- szwedzki: (1.1) telefonkatalog w
- ukraiński: (1.1) телефо́нний дові́дник m
- włoski: (1.1) elenco telefonico m
- źródła: