krawędź

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

krawędź (język polski)[edytuj]

krawędź (1.1) noża
krawędź (1.1) klifu
wymowa:
IPA[ˈkravɛ̃ɲʨ̑], AS[kravẽńć], zjawiska fonetyczne: wygł.nazal.asynch. ę  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) miejsce wyznaczające ostry lub ekstremalny koniec czegoś
(1.2) geom. odcinek łączący dwa sąsiednie wierzchołki wielościanu lub powierzchni wielościennej; zob. też krawędź (stereometria) w Wikipedii
(1.3) mat. połączenie między dwoma wierzchołkami grafu; zob. też krawędź grafu w Wikipedii
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Linia ciągła wyznaczająca krawędź jezdni oznacza zakaz zatrzymywania się.
(1.2) Dla wielościanów wypukłych suma liczby wierzchołków i ścian jest zawsze o dwa większa od liczby krawędzi.
(1.3) Graf planarny to taki, który da się przedstawić na płaszczyźnie bez przecinania się krawędzi.
składnia:
kolokacje:
(1.1) krawędź absorpcji • krawędź bezzębna • krawędź natarcia • krawędź tnąca • krawędź skrawająca
synonimy:
(1.1) brzeg, kontur, obrys, kant, skraj, kraj, rant, obrzeże, rąbek, kraniec
antonimy:
(1.1) środek, wnętrze
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. krawędziak m, krawężnik m, krawędziarka ż, krawędziówka ż
przym. krawędziowy
przysł. krawędziowo
związki frazeologiczne:
na krawędzi
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: