kowariancja
kowariancja (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˌkɔvarʲˈjãnʦ̑ʲja], AS: [kovarʹi ̯ãncʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.• i → j
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) mat. stat. iloczyn współczynnika korelacji Pearsona i odchyleń standardowych korelowanych zmiennych losowych; zob. też kowariancja w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kowariancja kowariancje dopełniacz kowariancji kowariancji / przest. kowariancyj[1] celownik kowariancji kowariancjom biernik kowariancję kowariancje narzędnik kowariancją kowariancjami miejscownik kowariancji kowariancjach wołacz kowariancjo kowariancje
- przykłady:
- (1.1) Kowariancja zmiennych niezależnych jest równa zero.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. kowariantny, kowariancyjny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) covariance
- francuski: (1.1) covariance ż
- interlingua: (1.1) covariantia
- niemiecki: (1.1) Kovarianz ż
- rosyjski: (1.1) ковариация ż
- słowacki: (1.1) kovariancia
- źródła:
- ↑ Hasło „kowariancja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.