kostucha

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kostucha (język polski)[edytuj]

kostucha (1.1)
wymowa:
IPA[kɔˈstuxa], AS[kostuχa] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. personifikacja śmierci zabierająca ludzi w zaświaty, przedstawiana jako szkielet, zwykle z atrybutami takimi jak kosa, klepsydra czy kaptur

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, forma fleksyjna

(2.1) D. lp od: kostuch
odmiana:
(1.1)
(2.1) zob. kostuch
przykłady:
(1.1) Człowiek jest jako ten ptak bezbronny, na świat puszczony a to go jastrząb, a to go zwierz, a to głód, a w końcu i ta kostucha dodusi (…)[1]
składnia:
kolokacje:
(1.1) kostucha czeka / przychodzi / nadchodzi / puka do drzwi / dopada / kosi / zabiera kogośwywinąć się / uciec kostusze • blady / chudy jak kostucha
synonimy:
(1.1) śmiertka, kostuch
antonimy:
(1.1) amor
hiperonimy:
(1.1) personifikacja
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
(1.1) kościotrup
wyrazy pokrewne:
rzecz. kość ż, kostka ż, kosteczka ż, kostuch m, kostur m
zdrobn. kostusia ż
przym. kostny, kościsty, kościany
związki frazeologiczne:
u kogo szałwia w ogrodzie, tego kostucha nie ubodzie
etymologia:
uwagi:
(1.1) por. anioł śmierci
tłumaczenia:
źródła: