kooperacja

kooperacja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌkɔːpɛˈraʦ̑ʲja], AS: [k•operacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• dł. sam.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) współpraca, współdziałanie

(1.2) przest. spółdzielczość

odmiana:

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kooperacja	kooperacje
dopełniacz	kooperacji	kooperacji / przest. kooperacyj
celownik	kooperacji	kooperacjom
biernik	kooperację	kooperacje
narzędnik	kooperacją	kooperacjami
miejscownik	kooperacji	kooperacjach
wołacz	kooperacjo	kooperacje

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) współpraca, współdziałanie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kooperowanie n, kooperant

czas. operować

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. coopération < p.łac. cooperativus → współpracujący, cooperatio → współpraca i cooperans, D. cooperantis (p.pr.) < cooperari → współdziałać

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) cooperation
• duński: (1.1) kooperation w
• interlingua: (1.1) cooperation
• niemiecki: (1.1) Kooperation ż, Zusammenarbeit ż
• włoski: (1.1) cooperazione ż

źródła: