konkubinat

konkubinat (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌkɔ̃ŋkuˈbʲĩnat], AS: [kõŋkubʹĩnat], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -nk- • akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) związek dwóch osób, podobny do małżeństwa, ale nieformalny z powodu braku rejestracji cywilnej bądź religijnego usankcjonowania; zob. też konkubinat w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	konkubinat	konkubinaty
dopełniacz	konkubinatu	konkubinatów
celownik	konkubinatowi	konkubinatom
biernik	konkubinat	konkubinaty
narzędnik	konkubinatem	konkubinatami
miejscownik	konkubinacie	konkubinatach
wołacz	konkubinacie	konkubinaty

przykłady:

(1.1) We Włoszech od lat dyskutuje się nad problemem związków nieformalnych — bez usankcjonowania cywilnego bądź religijnego — i w dyskusji społecznej słowo konkubinat zostało zastąpione przez inne określenia takie, jak „partnerzy”, „towarzysze życia”, „wolny związek”, „związek partnerski”, „związek cywilny”. W Polsce słowo konkubinat ma nadal zabarwienie pejoratywne (…).

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) kohabitacja, związek nieformalny, wolny związek

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. konkubina ż, konkubent m, konkubin m, konkubinacik mrz

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) concubinage
• baskijski: (1.1) ohaidetza
• francuski: (1.1) concubinage
• hiszpański: (1.1) concubinato m
• interlingua: (1.1) concubinato, concubinage
• niderlandzki: (1.1) concubinaat
• niemiecki: (1.1) Konkubinat n
• nowogrecki: (1.1) παλλακεία ż
• rosyjski: (1.1) сожительство n
• słoweński: (1.1) konkubinat m, koruzništvo n
• włoski: (1.1) concubinato m

źródła:

konkubinat (język słoweński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) książk. konkubina

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. konkubina ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: