konjugieren

konjugieren (język niemiecki)

wymowa:

​

IPA: /kɔnjugi:rən/

znaczenia:

czasownik słaby, przechodni

(1.1) gram. koniugować, odmieniać przez osoby

odmiana:

(1.1) konjugieren, konjugierte, hat konjugiert

przykłady:

(1.1) Im Unterricht haben wir deutsche Verben konjugiert. → Na lekcji odmienialiśmy niemieckie czasowniki.

składnia:

(1.1) konjugieren +Akk.

kolokacje:

synonimy:

(1.1) flektieren, beugen

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Konjugation ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. conjugare

uwagi:

źródła: