konfrontacja

konfrontacja (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) porównanie ze sobą, zestawiając cechy wspólne i rozbieżne

(1.2) konflikt między wrogimi stronami

(1.3) praw. jednoczesne stawienie się świadków lub świadków i oskarżonego w celu oceny sprzeczności w zeznaniach

odmiana:

przykłady:

(1.2) Nieustanne burdy i konfrontacje zamieniły nasze spokojne osiedle w beczkę prochu.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) porównanie

(1.2) konflikt, spór, walka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. konfrontować ndk., skonfrontować dk.

przym. konfrontacyjny, konfrontatywny

przysł. konfrontacyjnie

rzecz. konfrontacyjność ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. confrontatio

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) confrontation
• francuski: (1.1) confrontation ż
• hiszpański: (1.1) confrontación ż
• niemiecki: (1.1) Konfrontation ż, Gegenüberstellung ż; (1.2) Konfrontation ż; (1.3) Gegenüberstellung ż
• włoski: (1.1) confronto m

źródła: