kondolencje

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kondolencje (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌkɔ̃ndɔˈlɛ̃nʦ̑ʲjɛ], AS[kõndolncʹi ̯e], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) książk. wyrażanie żalu z powodu czyjejś śmierci, wyrazy współczucia składane komuś, kto stracił bliską osobę
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Przekazał swoje kondolencje po śmierci jej męża.
składnia:
kolokacje:
(1.1) składać/złożyć kondolencje
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. kondolencyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Kondolenz[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kondolencje” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.