koncelebracja

koncelebracja (język polski)

koncelebracja (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wspólne sprawowanie eucharystii przez więcej niż jednego prezbitera; zob. też koncelebra w Wikipedii

(1.2) msza sprawowana w koncelebrze

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	koncelebracja	koncelebracje
dopełniacz	koncelebracji	koncelebracji / przest. koncelebracyj
celownik	koncelebracji	koncelebracjom
biernik	koncelebrację	koncelebracje
narzędnik	koncelebracją	koncelebracjami
miejscownik	koncelebracji	koncelebracjach
wołacz	koncelebracjo	koncelebracje

przykłady:

(1.1) Uroczystej koncelebracji przewodniczy pszowski dziekan.

(1.2) Wszystko się przedłużyło, koncelebracja trwała półtorej godziny.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) koncelebra, celebracja, celebrowanie

(1.2) koncelebra, msza, eucharystia, liturgia

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) czynność

(1.2) obrzęd

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. koncelebrant m, koncelebrans m, koncelebra ż, koncelebrowanie n

czas. koncelebrować ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. kon- + celebracja < łac. celebratio

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) concelebration
• włoski: (1.1) concelebrazione ż

źródła: