komu w drogę, temu czas

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

komu w drogę, temu czas (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈkɔ̃mu ˈv‿drɔɡɛ ˈtɛ̃mu ˈʧ̑as], AS[kõmu v‿droge tmu čas], zjawiska fonetyczne: nazal.denazal.przyim. nie tw. syl.
znaczenia:

przysłowie polskie

(1.1) pot. właśnie teraz trzeba wyruszać[1]
odmiana:
(1.1) nieodm.
przykłady:
(1.1) No, moi drodzy, komu w drogę, temu czas, pora się zbierać.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „komu w drogę, temu czas” w: Piotr Müldner-Nieckowski, Wielki słownik frazeologiczny języka polskiego, Świat Książki, Warszawa 2003, ISBN 83-7311-734-2, s. 187.