komput

komput (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈkɔ̃mput], AS: [kõmput], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) przest. poczet, rejestr, zbiór

(1.2) st.pol. liczba, rachunek

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	komput	komputy
dopełniacz	komputu	komputów
celownik	komputowi	komputom
biernik	komput	komputy
narzędnik	komputem	komputami
miejscownik	kompucie	komputach
wołacz	kompucie	komputy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) komput królów • komput wojska • komput kościelny

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. komputacja ż

czas. komputować ndk.

przym. komputowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. computus

uwagi:

tłumaczenia:

źródła:

komput (esperanto (morfem))

wymowa:

znaczenia:

morfem

(1.1) obliczać

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pochodne:

czas. komputi

rzecz. komputado, komputilo, komputilego, komputisto, komputilisto, poŝkomputilo, tekkomputilo, tekokomputilo, komputilludo

przym. komputila, tekkomputila, tekokomputila

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: