kolba

kolba (język polski)[edytuj]

wymowa:: IPA: [ˈkɔlba], AS: [kolba] ^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) bot. rodzaj kwiatostanu i owocostanu; zob. też kolba (botanika) w Wikipedii

(1.2) techn. chem. szklane naczynie laboratoryjne z szyjką; zob. też kolba (chemia) w Wikipedii

(1.3) wojsk. uchwyt broni strzeleckiej; zob. też kolba (broń) w Wikipedii

(1.4) techn. uchwyt narzędzia podobny do kolby (1.3) pistoletu

(1.5) st.pol. turniej^[1]

(1.6) więz. nos^[2]

odmiana:

(1.1-5)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kolba	kolby
dopełniacz	kolby	kolb
celownik	kolbie	kolbom
biernik	kolbę	kolby
narzędnik	kolbą	kolbami
miejscownik	kolbie	kolbach
wołacz	kolbo	kolby

przykłady:: (1.2) Chemik mieszał w kolbie jakiś kolorowy roztwór.

składnia:

kolokacje:: (1.1) kolba kukurydzy; (1.2) kolba destylacyjna / reakcyjna; (1.3) kolba pistoletu / karabinu / strzelby; (1.4) kolba lutownicy

synonimy:: (1.1) kaczan; (1.4) uchwyt pistoletowy

antonimy:

hiperonimy:: (1.1) kwiatostan, owocostan; (1.2) naczynie; (1.3) rękojeść, uchwyt; (1.4) rękojeść, uchwyt

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:: przym. kolbowy, kolbowaty

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:: zob. też kolba w Wikipedii

tłumaczenia:: (1.6) zobacz listę tłumaczeń w haśle: nos

angielski: (1.1) spadix; (1.2) flask; (1.3) butt, gunstock
arabski: (1.2) دورق
baskijski: (1.2) matraze
bułgarski: (1.2) колба ż; (1.3) приклад m
duński: (1.1) kolbe w; (1.2) kolbe w; (1.3) kolbe w
francuski: (1.1) épi m, spadice m; (1.2) ampoule ż, ballon m; (1.3) crosse ż
hiszpański: (1.1) mazorca ż, panoja ż; (1.2) matraz m; (1.3) culata ż
łaciński: (1.1) spadix
rosyjski: (1.1) початок m; (1.2) колба ż; (1.3) приклад m
ukraiński: (1.1) качан m
włoski: (1.1) pannocchia ż (kukurydzy); (1.2) matraccio m; (1.3) calcio m

źródła:

↑ Henryk Gaertner, Gramatyka współczesnego języka polskiego. Część III, 1. Słowotwórstwo, Książnica – Atlas, Warszawa – Lwów 1934, s. 248.
↑ Danuta Buttler, O wzajemnym oddziaływaniu terminologii i słownictwa technicznego. Determinologizacja wyrazów z leksyki specjalnej, „Poradnik Językowy” nr 3/1979, s. 131.

kolba (język słowacki)[edytuj]

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wojsk. kolba^[1]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

↑ Zofia Jurczak-Trojan, Halina Mieczkowska, Elżbieta Orwińska, Maryla Papierz, Słownik słowacko-polski, t. I, A-Ô, TAiWPN Universitas, Kraków 2005, ISBN 83-242-0569-1, s. 322.

[1] Henryk Gaertner, Gramatyka współczesnego języka polskiego. Część III, 1. Słowotwórstwo, Książnica – Atlas, Warszawa – Lwów 1934, s. 248.

[2] Danuta Buttler, O wzajemnym oddziaływaniu terminologii i słownictwa technicznego. Determinologizacja wyrazów z leksyki specjalnej, „Poradnik Językowy” nr 3/1979, s. 131.

[Ss-p-3] Zofia Jurczak-Trojan, Halina Mieczkowska, Elżbieta Orwińska, Maryla Papierz, Słownik słowacko-polski, t. I, A-Ô, TAiWPN Universitas, Kraków 2005, ISBN 83-242-0569-1, s. 322.

[1]

[2]

[1]