kołatka

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kołatka (język polski)[edytuj]

kołatka (1.1)
kołatka (1.3)
kołatka (1.4)
wymowa:
IPA[kɔˈwatka], AS[kou̯atka] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. często ozdobny przedmiot, zazwyczaj metalowy, przymocowany przy drzwiach wejściowych służący do stukania; zob. też kołatka w Wikipedii
(1.2) pot. drewniany przedmiot wieszany bydłu u szyi, wydający głuchy odgłos
(1.3) rel. etn. ludowy instrument muzyczny, złożony z rączki i osadzonej na niej deseczki, w którą przy potrząsaniu uderza ruchomy młoteczek; używany m.in. w Wielki Piątek w kościele zamiast dzwonków
(1.4) pot. muz. etn. ludowy instrument muzyczny, złożony z rączki, koła zębatego i ocierającej się o nie podczas kręcenia deseczki; używany m.in. w Wielki Piątek w kościele zamiast dzwonków

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, forma fleksyjna

(2.1) D. i B. lp od: kołatek
odmiana:
(1.1-3)
(2.1) zob. kołatek
przykłady:
(1.3) Ministranci zamiast dzwonków użyli podczas procesji kołatek.
składnia:
kolokacje:
(1.3) kościelna / ministrancka kołatka
synonimy:
(1.1) antaba
(1.4) terkotka
antonimy:
hiperonimy:
(1.3) instrument
(1.4) instrument
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kołatanie n, kołatek mzw, zakołatanie n
czas. kołatać ndk., zakołatać dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. kołatać < prasł. *kolatatiłomotać
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: