klarnecik
klarnecik (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik klarnecik klarneciki dopełniacz klarnecika / klarneciku[1] klarnecików celownik klarnecikowi klarnecikom biernik klarnecik klarneciki narzędnik klarnecikiem klarnecikami miejscownik klarneciku klarnecikach wołacz klarneciku klarneciki
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. klarnet m, klarnecista m, klarnecistka ż
- przym. klarnetowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: klarnet
- źródła:
- ↑ Hasło „klarnecik” w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 398.