kląć jak dorożkarz

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kląć jak dorożkarz (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA: [ˈklɔ̃ɲʨ̑ ˈjaɡ dɔˈrɔʃkaʃ], AS: [klõńć i ̯ag doroškaš], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• wygł.• nazal.• asynch. ą • udźw. międzywyr.• wym. warsz.
​?/i
znaczenia:

fraza czasownikowa niedokonana

(1.1) przest. kląć bardzo, z pasją, dosadnie, w wielkim zdenerwowaniu[1]
odmiana:
(1.1) zob. kląć, „jak dorożkarz” nieodm.
przykłady:
(1.1) Podczas II wojny polscy żołnierze urlopujący w Egipcie tak wyszkolili miejscowe arabskie dzieci, że klęły jak dorożkarze, ale kto uczył Norwegów?[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) kląć jak szewc, kląć na czym świat stoi, kląć w żywy kamień, przeklinać na czym świat stoi, przeklinać w żywy kamień
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Słownik frazeologiczny PWN, red. Anna Kłosińska, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, ISBN 978-83-01-14481-4, s. 153.
  2. ↑ eljot, Forum Stanisława Michalkiewicza, 20/10/2008, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=kląć_jak_dorożkarz&oldid=7874128”