kielnia

kielnia (język polski)

kielnia (1.1)

kielnia (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈcɛlʲɲa], AS: [ḱelʹńa], zjawiska fonetyczne: zmięk.• -ni… ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) narzędzie murarskie składające się z płaskiej stalowej płytki i trzonka; zob. też kielnia w Wikipedii

(1.2) gw. (Górny Śląsk) chochla

(1.3) gw. łow. ogon bobra

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kielnia	kielnie
dopełniacz	kielni	kielni / kielń
celownik	kielni	kielniom
biernik	kielnię	kielnie
narzędnik	kielnią	kielniami
miejscownik	kielni	kielniach
wołacz	kielnio	kielnie

przykłady:

(1.1) Kielnia z jedną zaostrzoną krawędzią jest także narzędziem używanym w archeologii.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. kielenka ż, kielniczka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Kelle

uwagi:

tłumaczenia:

(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: chochla

• angielski: (1.1) trowel
• bułgarski: (1.1) маламашка ż
• duński: (1.1) murske w
• esperanto: (1.1) trulo
• francuski: (1.1) truelle ż (de maçon)
• hiszpański: (1.1) palustre m, paleta ż (de albañil)
• niemiecki: (1.1) Kelle ż
• nowogrecki: (1.1) μυστρί n
• słowacki: (1.1) kelňa ż, murárska lyžica ż
• węgierski: (1.1) kőműveskanál

źródła: