kiedy chłop ma dużo dzieci, to on bogaty; kiedy pan ma dużo dzieci, to on biedny

kiedy chłop ma dużo dzieci, to on bogaty; kiedy pan ma dużo dzieci, to on biedny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈcɛdɨ ˈxwɔp ˈma ˈduʒɔ ˈʥ̑ɛ̇ʨ̑i ˈtɔ ˈɔ̃n bɔˈɡatɨ ˈcɛdɨ ˈpãn ˈma ˈduʒɔ ˈʥ̑ɛ̇ʨ̑i ˈtɔ ˈɔ̃n ˈbʲjɛdnɨ], AS: [ḱedy χu̯op ma dužo ʒ́ėći to õn bogaty ḱedy pãn ma dužo ʒ́ėći to õn bʹi ̯edny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• wym. warsz.• i → j 

znaczenia:

przysłowie polskie

(1.1) ludzie ubodzy bardziej cenią potomstwo niż zamożni; chłopu dzieci pomagają w pracy, a „pańskie” dzieci wymagają wydatków na wykształcenie

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) dzieci u panów ubóstwem, u chłopów bogactwem

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz inne przysłowia o: chłopie, panu, dziecku, biedzie i bogactwie

tłumaczenia:

źródła:

 Hasło „dziecko” w: Samuel Adalberg, Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich, Druk Emila Skiwskiego, Warszawa 1889–1894, s. 117.