kiecka

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kiecka (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i, IPA[ˈcɛʦ̑ka], AS[ḱecka], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. sukienka[1]
(1.2) gw. (Górny Śląsk) spódnica[2]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Dziewczyny pokazały się na balu w takich samych kieckach.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) sukienka; gw. (Górny Śląsk) kecka[2]
(1.2) spódnica; gw. (Górny Śląsk) kecka[2]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
zgrub. kieca ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem.[3]
uwagi:
na Górnym Śląsku używane w obu znaczeniach („sukienka” i „spódnica”)[2]
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: sukienka
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: spódnica
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Bożena Cząstka-Szymon, Jerzy Ludwig, Helena Synowiec, Mały słownik gwary Górnego Śląska, cz. 1, LEKSEM, Katowice 1999, ISBN 83-910773-07, s. 83.
  3. Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 137.