kerning

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kerning (język polski)[edytuj]

kerning (1.1)
wymowa:
IPA: [ˈkɛrʲɲĩŋk], AS: [kerʹńĩŋk], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• nazal.• -nk- 
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) typogr. regulowanie odległości pomiędzy konkretnymi parami znaków w danym kroju pisma i jego odmianie[1]; zob. też kerning w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikkerningkerningi
dopełniaczkerningukerningów
celownikkerningowikerningom
biernikkerningkerningi
narzędnikkerningiemkerningami
miejscownikkerningukerningach
wołaczkerningukerningi
przykłady:
(1.1) Kerning pozwala uzyskać wizualnie jednakowe odstępy między znakami. (z Internetu)
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.1) keming
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Hasło „kerning” w: Jacek Mrowczyk, Niewielki słownik typograficzny, Czysty Warsztat, 2008, ISBN 978-83-89945-20-4, s. 67.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=kerning&oldid=8059860”