katechumen

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

katechumen (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i, IPA[ˌkatɛˈxũmɛ̃n], AS[kateχũmẽn], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rel. osoba przygotowująca się do przyjęcia chrztu
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Mamy w parafii trzech katechumenów.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) wierzący
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. katechumenat m
forma żeńska katechumenka ż
przym. katechumenalny
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) tłum. łac. catechumenus < gr. κατηχούμενος (katēchoúmenos) → nauczany[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „katechumen” w: Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.

katechumen (język słowacki)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) rel. katechumen[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. katechumenát m
forma żeńska katechumenka ż
przym. katechumenický
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Slovník súčasného slovenského jazyka H – L, gł. red. Alexandra Jarošová i Klára Buzássyová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2011, ISBN 978-80-224-1172-1.