kasus

kasus (język duński)

wymowa:

Dania: [ˈkɑ·sus]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) gram. przypadek

odmiana:

(1.1) en kasus, kasusen, kasus, kasusene

przykłady:

(1.1) Tysk og islandsk har bevaret fire kasus: nominativ, akkusativ, genitiv og dativ. → W niemieckim i islandzkim zachowały się cztery przypadki: mianownik, biernik, dopełniacz oraz celownik.

składnia:

kolokacje:

(1.1) kasusbøjning → odmiana przez przypadki

synonimy:

(1.1) fald n

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. casus

uwagi:

źródła:

kasus (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) gram. przypadek

odmiana:

(1.1) ett kasus, kasuset, kasus, kasusen

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) kasusböjning → odmiana przez przypadki

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: