karpacki

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

karpacki (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[karˈpaʦ̑ʲci], AS[karpacʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) dotyczący Karpat, związany z Karpatami, pochodzący z Karpat
(1.2) dotyczący Karpacza, związany z Karpaczem, pochodzący z Karpacza
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Wśród ssaków występuje tu borsuk, ryś, wilk, żbik, wydra, łasica, jeleń, sarna i daniel, a w Babiogórskim Parku Narodowym jeleń karpacki[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) karpackoniemieckikarpatoruskikarpatorusińskilen karpackiminóg karpackirozchodnik karpackiskorpion karpackistarzec karpackiukwap karpackiurdzik karpackiNiemiec karpacki • brzana karpackalepnica karpackamacierzanka karpackaostrołódka karpackaskalnica karpackatraszka karpackakraina karpacko-sudecka
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) górski
(1.2) karkonoski
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Karpacz mrz, Karpaty nmos, karpackość ż, karpatka ż, Podkarpacie n, podkarpackość ż, zakarpackość ż
przym. białokarpacki, małokarpacki, podkarpacki, przedkarpacki, przykarpacki, zakarpacki, zewnętrznokarpacki
przysł. karpacko, podkarpacko, zakarpacko
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Lech Szaraniec, Górny Śląsk, 1997, Narodowy Korpus Języka Polskiego.