karotka

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

karotka (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[kaˈrɔtka], AS[karotka]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) bot. roln. odmiana marchwi z krótkim korzeniem[1]
(1.2) kulin. korzeń karotki (1.1)
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.2) Kup dwie puszki gotowanych karotek.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) marchew
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. karota ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. karota + -ka < franc. carotte < łac. carota < gr. καρῶτον
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Wielki słownik języka polskiego PWN, red. Stanisław Dubisz, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2018, ISBN 978–83–01–19910–4.

karotka (język czeski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) karotka
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
Hasło zaimportowane automatycznie – wymaga uzupełnienia i weryfikacji. Kliknij na Edytuj, wypełnij puste pola i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy!
źródła: