karmia

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

karmia (język polski)[edytuj]

wymowa:
[uwaga 1] IPA[ˈkarmʲja], AS[karmʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.i → j 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) daw. karma, pokarm dla zwierząt[1]
(1.2) st.pol. śr.pol. pokarm, posiłek, pożywienie[2][3]
(1.3) śr.pol. przen. to, co się często robi[3]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. karmić ndk.
rzecz. karma ż
przym. karmny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
  1. jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „karmia” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Karmia” w: Słownik staropolski, red. Stanisław Urbańczyk, t. 3, Instytut Języka Polskiego PAN, Wrocław-Kraków-Warszawa 1950-1962, s. 245-246.
  3. 3,0 3,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „karmia” w: Słownik polszczyzny XVI wieku. Edycja internetowa, Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk, 2010–, ISBN 978-83-65573-85-8.