karlus

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

karlus (język polski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) gw. (Górny Śląsk) przystojny chłopak
(1.2) gw. (Górny Śląsk) chłopiec, kawaler[1]
(1.3) daw. gw. (Śląsk Cieszyński) obraź. mężczyzna[2]
odmiana:
przykłady:
(1.1) Poduazi jedyn karlus do takyj jednyjlipsty”, kero sie opiyro o latarnia na Banhofsztrasie i sie jom pyto (…)[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.2) dzioucha, dziołcha
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: przystojny, przystojniak
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: chłopiec
(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: mężczyzna
źródła:
  1. Dorota Simonides, Śląski horror. O diabłach, skarbnikach, utopcach i innych strachach, Śląski Instytut Naukowy, Katowice 1984, s. 140.
  2. E. Klich, Pokłosie, „Język Polski” nr 1/1914, s. 23.
  3. Z Internetu.