kanel

kanel (język duński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) cynamon

odmiana:

(1.1) en kanel, kanelen, blm

przykłady:

(1.1) Kog kyllingen med urter og en stang kanel. → Gotuj kurczaka z ziołami i jedną laską cynamonu.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

(1.1) få kanel

etymologia:

franc. cannelle

uwagi:

źródła:

kanel (język norweski (bokmål))

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) cynamon

odmiana:

(1.1) en kanel, kanelen

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kanel (język szwedzki)

kanel (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) kulin. cynamon

odmiana:

(1.1) lp en kanel, kanelen; blm

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

fraza przymiotnikowa på kanelen

etymologia:

uwagi:

źródła: