kamper

kamper (język polski)

kamper (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈkãmpɛr], AS: [kãmper], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) mot. samochód kempingowy; zob. też kamper w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) środ. slang. w grach komputerowych osoba trzymająca się stale jednego miejsca, strzelając do innych graczy

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kamper	kampery
dopełniacz	kampera	kamperów
celownik	kamperowi	kamperom
biernik	kamper	kampery
narzędnik	kamperem	kamperami
miejscownik	kamperze	kamperach
wołacz	kamperze	kampery

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kamper	kamperzy
dopełniacz	kampera	kamperów
celownik	kamperowi	kamperom
biernik	kampera	kamperów
narzędnik	kamperem	kamperami
miejscownik	kamperze	kamperach
wołacz	kamperze	kamperzy

przykłady:

(1.1) Wybieramy się na tygodniową wycieczkę naszym kamperem.

(2.1) Ten kamper znowu mnie zabił.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kampienie n, kampowanie n, kemping m

czas. kampić ndk., kampować ndk.

przym. kempingowy, kamperowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

ang. camper

uwagi:

(1.1-2.1) spotykana jest także forma camper, zapożyczona z języka angielskiego.

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) camper; (2.1) camper
• duński: (1.1) camper w, autocamper w, campingbil w
• fiński: (1.1) matkailuauto; (2.1) kämppäri
• hiszpański: (1.1) cámper m, autocaravana ż
• niemiecki: (1.1) Wohnmobil n
• norweski (bokmål): (1.1) campingbil m
• norweski (nynorsk): (1.1) campingbil m
• nowogrecki: (1.1) αυτοκινούμενο τροχόσπιτο n
• szwedzki: (1.1) husbil w

źródła: