kaganiec

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kaganiec (język polski)[edytuj]

kaganiec (1.1)
wymowa:
IPA[kaˈɡãɲɛʦ̑], AS[kagãńec], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) siatka pleciona z drutu lub skóry zakładana zwierzętom na pysk; zob. też kaganiec w Wikipedii
(1.2) przyrząd do oświetlania w formie żelaznego koszyka wypełnionego ogniem
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Proszę założyć temu psu kaganiec przed wejściem do autobusu!
(1.2) Lecz zaklinamniech żywi nie tracą nadziei / I przed narodem niosą oświaty kaganiec; / A kiedy trzeba, na śmierć idą po kolei, / Jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec!…[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
zdrobn. kaganek m
przym. kagańcowy, kagankowy
związki frazeologiczne:
nałożyć kaganiecnieść kaganiec oświatyzapalić kaganiec oświaty
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Juliusz Słowacki, Testament mój