kadłub

kadłub (język polski)

kadłub (1.1) silnika

stelaż kadłuba (1.2)

kadłub (1.3)

wymowa:

IPA: [ˈkadwup], AS: [kadu̯up], zjawiska fonetyczne: wygł. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) główny element konstrukcyjny łączący w całość pozostałe części, zespoły i podzespoły; trzon konstrukcji; zob. też kadłub w Wikipedii

(1.2) pot. kadłub (1.1) statku

(1.3) pot. kadłub (1.1) samolotu

(1.4) anat. tułów, szczególnie jeśli bez kończyn

(1.5) daw. wydrążony pień

odmiana:

(1.1-5)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kadłub	kadłuby
dopełniacz	kadłuba	kadłubów
celownik	kadłubowi	kadłubom
biernik	kadłub	kadłuby
narzędnik	kadłubem	kadłubami
miejscownik	kadłubie	kadłubach
wołacz	kadłubie	kadłuby

przykłady:

(1.1) Siły występujące w kadłubie w czasie pracy mogą wywołać w nim znaczne naprężenia i odkształcenia.

składnia:

kolokacje:

(1.1) kadłub statku wodnego / samolotu • wielokadłubowy • jednokadłubowy • dwukadłubowy • bezkadłubowy

synonimy:

(1.1-4) korpus

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. kadłubek m

przym. kadłubowy

związki frazeologiczne:

kadłub łoża

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) body; (1.2) hull, hulk; (1.3) fuselage; (1.4) body
• czeski: (1.3) trup m
• esperanto: (1.3) fuzelaĝo
• kaszubski: (1) srąb m
• niemiecki: (1.1) Rumpf m
• rosyjski: (1.2) остов m, корпус m; (1.3) корпус m, фюзеляж m; (1.4) туловище n
• słowacki: (1.1) trup m; (1.4) trup m
• szwedzki: (1.1) stomme w; (1.4) stomme w
• wilamowski: (1.1) kadłu̇p m, kadłüp m; (1.2) kadłu̇p m, kadłüp m; (1.3) kadłu̇p m, kadłüp m; (1.4) kadłu̇p m, kadłüp m; (1.5) kadłu̇p m, kadłüp m

źródła: