kańczug

kańczug (język polski)

kańczug (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈkãj̃n͇ʧ̑uk], AS: [kãĩ ̯ṇčuk], zjawiska fonetyczne: wygł.• nazal.• rozs. artyk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) rodzaj bicza z plecionego rzemienia osadzonego na krótkiej rękojeści; zob. też kańczug w Wikipedii

(1.2) uderzenie kańczugiem (1.1)

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kańczug	kańczugi
dopełniacz	kańczuga	kańczugów
celownik	kańczugowi	kańczugom
biernik	kańczug	kańczugi
narzędnik	kańczugiem	kańczugami
miejscownik	kańczugu	kańczugach
wołacz	kańczugu	kańczugi

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Kańczuga ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) cat o' nine tails, cat
• szwedzki: (1.1) niosvansad katt w, katt w

źródła: