kłamca

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kłamca (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈkwãmʦ̑a], AS[ku̯ãmca], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mężczyzna lub chłopiec, który kłamie
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Po tym, jak po raz drugi przyłapano go na łgarstwie, przylgnęła do niego opinia kłamcy.
składnia:
kolokacje:
(1.1) bezczelny kłamca • notoryczny / patologiczny kłamca • kłamca zawodowydobry kłamca
synonimy:
(1.1) blagier, kłamczuch, kłamczuszek, łgarz; pot. picer, picuś; eufem. kolorysta, koloryzator; przest. bałamut, paliwoda[1]
antonimy:
(1.1) prawdomówny; przest. prawdomówca, prawdomowca
hiperonimy:
(1.1) grzesznik
hiponimy:
(1.1) denialista, oszust, manipulant, arcykłamca, fałszywiec
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kłam m, kłamstwo n, kłamstewko n, kłamanie n, okłamywanie n, kłamliwość ż, odkłamywanie n, odkłamanie n, zakłamywanie n, zakłamanie n
zdrobn. kłamczuch m, kłamczuszek m
forma żeńska kłamczucha ż, kłamczuszka ż
czas. kłamać ndk., okłamywać ndk., odkłamywać ndk., odkłamać dk., zakłamywać ndk., zakłamać dk.
przym. kłamliwy, arcykłamiliwy, zakłamany, kłamliwie
przysł. kłamliwie
związki frazeologiczne:
kłamca lustracyjnykłamca nad kłamcamiparadoks kłamcykto sam kłamać lubi, ten innych za kłamców uważakłamca póty kłamstwo powtarza, aż w nie sam uwierzykłamcy nie wierzą, chociaż prawdę mówizawsze się kłamca swym kłamstwem pobije
etymologia:
pol. kłamać + -ca[2]
uwagi:
zob. też kłamca w Wikipedii
zob. też kłamca w Wikicytatach
tłumaczenia:
źródła:
  1. Lidia Wiśniakowska, Słownik synonimów PWN, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007, ISBN 978-83-01-17382-1, s. 110
  2. Renata Grzegorczykowa, Zarys słowotwórstwa polskiego. Słowotwórstwo opisowe, wyd. III poprawione, Warszawa 1979, s. 24.