jurgieltnik

jurgieltnik (język polski)

wymowa:

IPA: [jurʲˈɟɛltʲɲik], AS: [i ̯urʹǵeltʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) przest. sprzedawczyk, zdrajca oddający swe usługi za pieniądze

(1.2) hist. osoba otrzymująca roczny żołd (jurgielt)

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	jurgieltnik	jurgieltnicy
dopełniacz	jurgieltnika	jurgieltników
celownik	jurgieltnikowi	jurgieltnikom
biernik	jurgieltnika	jurgieltników
narzędnik	jurgieltnikiem	jurgieltnikami
miejscownik	jurgieltniku	jurgieltnikach
wołacz	jurgieltniku	jurgieltnicy

przykłady:

(1.1) Polscy jurgieltnicy sprzeciwiają się budowie elektrowni atomowej.

(1.1-2) Obradom sejmu przewodniczył Poniński, który jako jurgieltnik otrzymywał z ambasady rosyjskiej stałą roczną pensję w wysokości 24 000 dukatów.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. jurgielt m

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem.

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: