jubiler

jubiler (język polski)

wymowa:

IPA: [juˈbʲilɛr], AS: [i ̯ubʹiler], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba zajmująca się jubilerstwem; rzemieślnik artystyczny trudniący się wyrobem, przeróbką, naprawą, wyceną i sprzedażą przedmiotów z metali szlachetnych (m.in. złota, srebra, platyny, palladu) oraz kamieni szlachetnych i ozdobnych

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	jubiler	jubilerzy
dopełniacz	jubilera	jubilerów
celownik	jubilerowi	jubilerom
biernik	jubilera	jubilerów
narzędnik	jubilerem	jubilerami
miejscownik	jubilerze	jubilerach
wołacz	jubilerze	jubilerzy

przykłady:

(1.1) Dzisiaj na moim osiedlu napadnięto na jubilera.

(1.1) Święty Eligiusz jest patronem złotników i jubilerów.

składnia:

kolokacje:

(1.1) być / zostać jubilerem

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) rzemieślnik

hiponimy:

(1.1) bursztyniarz, złotnik

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. jubilerstwo n, jubilerka ż, jubilernia ż, jubilerszczyzna ż

forma żeńska jubilerka ż

przym. jubilerski

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) niem. Juwelier

uwagi:

(1.1) por. złotnik

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Zawody

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) jeweler
• baskijski: (1.1) bitxigile
• bułgarski: (1.1) бижутер m
• czeski: (1.1) klenotník m
• duński: (1.1) guldsmed w, sølvsmed w, ædelsmed w
• esperanto: (1.1) juvelisto
• francuski: (1.1) bijoutier m
• hiszpański: (1.1) joyero m
• kazachski: (1.1) зергер
• litewski: (1.1) juvelyras m
• niemiecki: (1.1) Juwelier m
• nowogrecki: (1.1) κοσμηματοπώλης m, χρυσοχόος m
• rosyjski: (1.1) ювелир m
• słowacki: (1.1) klenotník m, šperkár m
• włoski: (1.1) gioielliere m

źródła: