jezuita
jezuita (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) rel. członek zakonu katolickiego noszącego oficjalną nazwę Towarzystwa Jezusowego; zob. też jezuici w Wikipedii
- (1.2) książk. przen. człowiek przebiegły, przewrotny, obłudny[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik jezuita jezuici dopełniacz jezuity jezuitów celownik jezuicie jezuitom biernik jezuitę jezuitów narzędnik jezuitą jezuitami miejscownik jezuicie jezuitach wołacz jezuito jezuici
- przykłady:
- (1.1) W przeszłości mieścił się w tym budynku zakon jezuitów.
- (1.1) Ludmiła zna trzech zakonników: karmelitę, jezuitę i franciszkanina.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) zakon / kościół / klasztor / misja / kolegium jezuitów • generał / prowicjał jezuitów
- (1.2) przewrotny / perfidny / przebiegły / obłudny jezuita
- synonimy:
- (1.1) daw. lojolita
- (1.2) obłudnik, hipokryta, intrygant, dwulicowiec, farbowany lis, wilk w owczej skórze / wilk w jagnięcej skórze, faryzeusz, tartuffe; pot. fałszywiec
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) zakonnik
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Jezus m, Jezusek m, jezuityzm m
- przym. jezuicki, jezusowy, Jezusowy
- przysł. jezuicko, po jezuicku
- wykrz. Jezus
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Jesuit; (1.2) Jesuit
- baskijski: (1.1) jesulagun, jesuita
- białoruski: (1.1) езуіт m; (1.2) езуіт m
- bułgarski: (1.1) йезуит m; (1.2) йезуит m
- czeski: (1.1) jezuita m
- duński: (1.1) jesuit w
- esperanto: (1.1) jezuito; (1.2) jezuito
- hiszpański: (1.1) jesuita m; (1.2) jesuita m
- interlingua: (1.1) jesuita
- kaszubski: (1.1) jezujita m
- niemiecki: (1.1) Jesuit m; (1.2) Jesuit m
- norweski (bokmål): (1.1) jesuit m; (1.2) jesuit m
- norweski (nynorsk): (1.1) jesuit m; (1.2) jesuit m
- rosyjski: (1.1) иезуит m; (1.2) иезуит m
- słowacki: (1.1) jezuita m
- szwedzki: (1.1) jesuit w
- turecki: (1.1) cizvit
- ukraiński: (1.1) єзуїт m; (1.2) єзуїт m
- źródła:
- ↑
Hasło „jezuita” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
jezuita (język czeski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [jɛzʊɪta]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik jezuita jezuité / jezuiti dopełniacz jezuity jezuitů celownik jezuitovi jezuitům biernik jezuitu jezuity wołacz jezuito jezuité miejscownik jezuitovi jezuitech narzędnik jezuitou jezuity
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
jezuita (język słowacki)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik jezuita jezuiti dopełniacz jezuitu jezuitov celownik jezuitovi jezuitom biernik jezuitu jezuitov miejscownik jezuitovi jezuitoch narzędnik jezuitom jezuitmi
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. jezuitizmus m, jezuitstvo n
- przym. jezuitský
- przysł. jezuitsky
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hasło „jezuita” w: Slovník súčasného slovenského jazyka H – L, gł. red. Alexandra Jarošová i Klára Buzássyová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2011, ISBN 978-80-224-1172-1.