jastrzębnik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

jastrzębnik (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[jaˈsṭʃɛ̃mbʲɲik], AS[i ̯asṭšmbʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.udziąs.nazal.asynch. ę 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) przest. ktoś, kto poluje z jastrzębiem[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. jastrząb m, jastrzębie nmos
przym. jastrzębi
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 306.