jadalny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

jadalny (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[jaˈdalnɨ], AS[i ̯adalny] ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) nadający się do jedzenia; taki, którym nie można się otruć
(1.2) pot. całkiem smaczny
(1.3) przeznaczony do posiłków

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) pokój, w którym się spożywa posiłki
odmiana:
(1)
przykłady:
(1.1) Borowiki przeważnie jadalne.
(1.3) Wstawszy bardzo rano, poszliśmy do sali jadalnej, gdzie ojciec Stefan, brat Oskar i inni misjonarze zgromadzili się, by zjeść z nami ostatnie śniadanie[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) ananas jadalnycibora jadalnacukier / kwiat / owoc / tłuszcz jadalny • czuwaliczka jadalnadereń jadalnydioon jadalnygniazdo jadalne • jadalny grzyb / muchomorjeżowiec jadalnykasztan jadalnykolczoch jadalnykolokazja jadalnamaniok jadalnymęczennica jadalnaomułek jadalnyorzesznik jadalnyoszpilna jadalnapieprznik jadalnypiestrak jadalnypiżmian jadalnyraczyniec jadalnyroszpunka jadalnaroślina jadalna • smardz jadalnysoczewica jadalna
(1.3) kuchenno-jadalnysala jadalna • stół jadalny
synonimy:
(2.1) jadalnia
antonimy:
(1.1) niejadalny, trujący
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. jadło n, jadalnia ż, jedzenie n, jeść n, jadanie n, jadalność ż, niejadalność ż
czas. jadać, jeść
przym. jadalniany, jadalniowy, jedzeniowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. jadać + -alny
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: