jałówka

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

jałówka (język polski)[edytuj]

jałówka (1.1)
wymowa:
IPA[jaˈwufka], AS[i ̯au̯ufka], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zootechn. młoda, niemająca jeszcze potomstwa, samica głównie w odniesieniu do krów
(1.2) łow. młoda, niemająca jeszcze potomstwa, samica zwierzęcia łownego[1]
(1.3) pot. grub. kobieta zamężna nie mająca jeszcze dzieci[potrzebne źródło]
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) W całej wsi ani jeden gospodarz nie miał nie tylko szkapy, ale nawet źrebięcia; niektórzy posiadali krowy, jałówki i cielęta, a jeden z kolonistów, Lejba Koniecpolski, posiadał tylko dwie brodate kozy[2].
składnia:
(1.2) jałówka + D. (czego)
kolokacje:
(1.1) roczne / cielne jałówki
(1.3) stara jałówka
synonimy:
(1.1) cielica, jałowica; przest. jałoszka; st.pol. jałochna; gw. (Śląsk Cieszyński) jałowa
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) krowa
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. jałowica ż, jałoszka ż, jałochna ż, jałowość ż
zdrobn. jałóweczka ż
czas. wyjaławiać ndk., jałowieć ndk.
przym. jałowy
przysł. jałowo
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. jałowy + -ka
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ssaki
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „jałówka” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
  2. Stefan Żeromski, Syzyfowe prace (wyd. 1934)