jątrew
jątrew (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- [uwaga 1] IPA: [ˈjɔ̃ntrɛf], AS: [i ̯õntref], zjawiska fonetyczne: wygł.• nazal.• asynch. ą
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) daw. żona brata[1][2]; zob. też jątrew w Encyklopedii staropolskiej
- (1.2) daw. siostra męża[2]
- (1.3) st.pol. synowa[3][4]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik jątrew jątrwie dopełniacz jątrwi jątrwi celownik jątrwi jątrwiom biernik jątrew jątrwie narzędnik jątrwią jątrwiami miejscownik jątrwi jątrwiach wołacz jątrwi jątrwie
- przykłady:
- (1.1) Do połowy XVII wieku nazywano bratową jątrwią.
- (1.1) Żona brata zwała się jątrew lub jątrewka.
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: bratowa
- (1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: synowa
- źródła:
- ↑
Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. II: H-M, Warszawa 1900–1927, s. 150.
- ↑ 2,0 2,1 Hasło „jątrew” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Jan Łoś, Nazwy stopni pokrewieństwa i powinowactwa w dawnej Polsce, „Język Polski” nr 1/1914, s. 6.
- ↑ Hasło „jątrew” w: Słownik pojęciowy języka staropolskiego, kier. projektu Bożena Sieradzka-Baziur, Instytut Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk, Kraków, ISBN 978-83-64007-23-1.
