izomorfizm
izomorfizm (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˌizɔ̃ˈmɔrfʲism̥], AS: [izõmorfʹism̦], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• nazal.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) mat. odwzorowanie pomiędzy dwiema przestrzeniami matematycznymi, zachowujące wszystkie relacje i funkcje
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik izomorfizm dopełniacz izomorfizmu celownik izomorfizmowi biernik izomorfizm narzędnik izomorfizmem miejscownik izomorfizmie[1] wołacz izomorfizmie[1]
- przykłady:
- (1.1) Między tymi obiektami zachodzi izomorfizm – nie da się ich odróżnić na podstawie ich własności.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. morfizm m, homomorfizm m, homeomorfizm m, epimorfizm m
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) isomorphism
- baskijski: (1.1) isomorfismo
- hiszpański: (1.1) isomorfismo m
- włoski: (1.1) isomorfismo m
- źródła: