intelligence

intelligence (język angielski)

wymowa:

IPA: /ɪnˈtɛl.ɪˌd​͡ʒəns/

wymowa amerykańska

​ ​

znaczenia:

rzeczownik niepoliczalny

(1.1) inteligencja (cecha)

(1.2) informacja wywiadowcza, poufna

(1.3) książk. byty obdarzone inteligencją

rzeczownik policzalny

(2.1) wywiad, służby wywiadowcze

odmiana:

(1) lp intelligence; blm

(2) lp intelligence; lm intelligences

przykłady:

(1.1) He is a child of average intelligence. → Jest dzieckiem o przeciętnej inteligencji.

(1.2) The government had intelligence about a potential attack. → Rząd miał informację o potencjalnym ataku.

składnia:

kolokacje:

(1.2) intelligence on / about / that… → informacja dotycząca…

(1.2) gather / provide intelligence

(1.3) extraterrestrial intelligence → pozaziemska inteligencja • artificial intelligence → sztuczna inteligencja

(2.1) foreign / national / military intelligence → wywiad zagraniczny / państwowy / wojskowy

(2.1) intelligence agencies / services

(2.1) counterintelligence → kontrwywiad

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. intelligent, unintelligent

przysł. intelligently

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

intelligence (język francuski)

wymowa:

IPA: [ɛ̃.te.li.ʒɑ̃s] ​

​ ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) inteligencja

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) intelligence artificielle → sztuczna inteligencja

synonimy:

antonimy:

(1.1) inintelligence

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. intelligent

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) łac. intelligentia z łac. intelligere

uwagi:

źródła: