infinitiv

infinitiv (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) gram. bezokolicznik

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	infinitiv	infinitivy
dopełniacz	infinitivu	infinitivů
celownik	infinitivu	infinitivům
biernik	infinitiv	infinitivy
wołacz	infinitive	infinitivy
miejscownik	infinitivě / infinitivu	infinitivech
narzędnik	infinitivem	infinitivy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

infinitiv (język duński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) gram. bezokolicznik

odmiana:

(1.1) en infinitiv, infinitiven, infinitiver, infinitiverne

przykłady:

(1.1) Infinitiv kan stå som subjekt og objekt. → Bezokolicznik może być podmiotem i dopełnieniem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) navnemåde, navneform, skrót inf.

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

infinitiv (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) gram. bezokolicznik

odmiana:

(1.1) en infinitiv, infinitiven, infinitiver, infinitiverna

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: