indogermanisch

indogermanisch (język niemiecki)

wymowa:

​

IPA: [ˌɪndoɡɛʁˈmaːnɪʃ]

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) indoeuropejski

odmiana:

(1.1)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der indogermanische ein indogermanischer indogermanischer	die indogermanische eine indogermanische indogermanische	das indogermanische ein indogermanisches indogermanisches	die indogermanischen indogermanischen indogermanische
Gen.	słaba mieszana mocna	des indogermanischen eines indogermanischen indogermanischen	der indogermanischen einer indogermanischen indogermanischer	des indogermanischen eines indogermanischen indogermanischen	der indogermanischen indogermanischen indogermanischer
Dat.	słaba mieszana mocna	dem indogermanischen einem indogermanischen indogermanischem	der indogermanischen einer indogermanischen indogermanischer	dem indogermanischen einem indogermanischen indogermanischem	den indogermanischen indogermanischen indogermanischen
Akk.	słaba mieszana mocna	den indogermanischen einen indogermanischen indogermanischen	die indogermanische eine indogermanische indogermanische	das indogermanische ein indogermanisches indogermanisches	die indogermanischen indogermanischen indogermanische

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) indoeuropäisch

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Indogermanisch n, Indogermanische n

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

Przymiotnik indogermanisch został użyty przez duńskiego geografa Conrada Malte-Brun (1775-1826) w publikacji Précis de la géografie universelle, tom I, str. 577 (langues indo-germaniques), a od roku 1823 spopularyzowany w piśmiennictwie przez niemieckiego orientalistę H. J. Klapprotha (1783-1835). W języku polskim używa się tylko przymiotnika indoeuropejski

źródła: