huk

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

huk (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[xuk], AS[χuk] ?/i
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) głośny odgłos słyszalny w czasie wybuchu, wystrzału albo upadku ciężkiego przedmiotu, uderzenia pioruna
(1.2) głośny dźwięk pracujących maszyn
(1.3) pot. poruszenie
(1.4) wielka ilość czegoś
(1.5) rzad. głos wydawany przez niektóre ptaki i zwierzęta
odmiana:
(1.1-5)
przykłady:
(1.1) Głębia przyzywa głębię / hukiem Twych potoków.[1]
(1.2) Jej krzyk zagłuszył huk maszyn fabrycznych.
(1.4) Roboty było huk, ale nikt się nie lenił.[2]
(1.5) Mysz zastygła w bezruchy, słysząc huk sowy.
składnia:
kolokacje:
(1.1) z hukiem
synonimy:
(1.1) łomot, trzask, hałas, grzmot
antonimy:
(1.1) cisza, spokój
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. huczek mrz, huczenie n, pohukiwanie n
czas. pohukiwać, huczeć ndk., zahuczeć dk.
przym. zahukany, huczący, huczny
wykrz. hu hu
przysł. hucznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Psalm 42
  2. Wiesław Myśliwski, Ucho Igielne

huk (język buruszaski)[edytuj]

huk (1.1)
wymowa:
IPA[huk]
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) zool. pies[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Jan Henrik Holst, Advances in Burushaski Linguistics, Books on Demand, 2014, s. 156.

huk (język keczua)[edytuj]

wymowa:
cusco IPA/hux/, huallaga IPA/huk/
znaczenia:

liczebnik główny

(1.1) jeden, 1

przymiotnik

(2.1) inny, drugi

rzeczownik

(3.1) jedynka
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. hoq
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Keczua - Liczebnikihukiskaykimsatawapisqasuqtaqanchispusaqisqunchunka
źródła:
  • Peter K. Austin, One thousand languages: living, endangered, and lost, Ivy Press Limited, 2008, ISBN 978-0-520-25560-9.
  • Babylon [1]