holender

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: HolenderHołender

holender (język polski)[edytuj]

holender (1.1)
holender (1.2)
holender (1.4)
holender (1.5)
wymowa:
?/i, IPA[xɔˈlɛ̃ndɛr], AS[χolnder], zjawiska fonetyczne: nazal.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub męskozwierzęcy[1]

(1.1) techn. wiatrak typu holenderskiego; zob. też wiatrak holenderski w Wikipedii
(1.2) techn. urządzenie papiernicze do mielenia materiałów włóknistych
(1.3) sport. w jeździe figurowej na łyżwach: łuk zataczany na jednej nodze
(1.4) statek lub okręt żeglujący pod holenderską banderą
(1.5) środ. akwarium typuholenderskiego”, czyli z naturalną roślinnością wodną
(1.6) daw. pot. określenie w XVII-XVIII wieku złotej monety holenderskiej, dukata

wykrzyknik

(2.1) posp. łagodne przekleństwo, eufemizm odcholera!”
odmiana:
(1.1-5)
(2.1) nieodm.
przykłady:
(1.1) Niewątpliwą atrakcją naszej wsi jest holender z XIX w. zachowany w dobrym stanie.
(1.2) Jako surowca do produkcji papieru czerpanego używano również szmat rozdrabnianych uprzednio w holendrze.
(1.4) Mój pradziadek pływał na holendrach przed wojną.
(1.5) Urządziłem sobie małego holendra z gupikami i mieczykami.
(1.6) Pewnie i jednego holendra w domu nie masz, a tysiącem się przechwalasz[2]
(2.1) O holender! Zapomniałem wyłączyć żelazko!
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) wiatrak wieżyczkowy
(1.2) młyn papierniczy
(1.5) akwarium roślinne
(2.1) cholewka!
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Holandia ż, holenderskość ż, holenderski m, Holender m, Holenderka ż
forma żeńska holenderka
czas. holendrować[3]
przym. holenderski
związki frazeologiczne:
Latający Holender
etymologia:
(1.1-5) pol. Holender
(2.1) pol. cholera przez podobieństwo brzmienia
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „holender” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. J. I. Kraszewski, Żeliga, Warszawa 1991, s. 50.
  3. Bogusław Nowowiejski, Pierwiastek onomastyczny w polskiej terminologii sportowej, „Poznańskie Studia Polonistyczne”, „Seria językoznawcza”, t. 19 (39), z. 2, s. 29.