history

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

history (język angielski)[edytuj]

wymowa:
enPR: hĭstōrē lub hĭstrē, IPA/ˈhɪstəri/ lub /ˈhɪstri/, SAMPA/"hIst@ri/ lub /"hIstri/
wymowa amerykańska?/i
wymowa brytyjska?/i
podział przy przenoszeniu wyrazu: hist•o•ry
?/i
znaczenia:

rzeczownik niepoliczalny

(1.1) historia (nauka)

rzeczownik policzalny

(2.1) historia (ciągła narracja o przeszłych wydarzeniach)
(2.2) historia (zapis wydarzeń)
(2.3) historia (przeszłość zawierająca znaczące wydarzenia)
odmiana:
(1) lp history; blm
(2) lp history; lm histories
przykłady:
(1.1) I studied history at the university.Studiowałem historię na uniwersytecie.
(2.3) He has a history of trouble with the police.Miał długą historię problemów z policją.
składnia:
kolokacje:
(2.1) history of war
(2.2) medical history
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. historian, historicism, historicist, historicity
przysł. historically
przym. historical, historic, unhistorical
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: