hinken

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

hinken (język niderlandzki)[edytuj]

wymowa:
​?/i
znaczenia:

czasownik

(1.1) kuleć, utykać
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

hinken (język niemiecki)[edytuj]

wymowa:
IPA: [ˈhɪŋkn̩] ​?/i
​?/i
znaczenia:

czasownik słaby

(1.1) kuleć, utykać (na jedną nogę)[1]
(1.2) przen. nie pasować (np. o porównaniu)
odmiana:
(1.1-2)[2] hink|en (hinkt), hinkte, gehinkt (haben/sein)[3]
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Hinken n, Hinkender m, Hinkende ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ J. A. Erberhard, Versuch einer allgemeinen deutschen Synonymik, tom 9, str. 63, Halle/Leipzig 1863
  2. ↑ Wiktionary.de, hinken (Konjugation), 2017
  3. ↑ Wikibooks, Jęz. niemiecki, Czas przeszły złożony z haben lub sein
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=hinken&oldid=8278535”