hamulec ręczny
hamulec ręczny (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [xãˈmulɛʦ̑ ˈrɛ̃n͇ʧ̑nɨ], AS: [χãmulec rẽṇčny], zjawiska fonetyczne: udziąs.• nazal.• asynch. ę • wym. warsz.
- znaczenia:
fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) mot. ręcznie aktywowany hamulec postojowy w samochodzie; zob. też hamulec ręczny w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) związek zgody,
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik hamulec ręczny hamulce ręczne dopełniacz hamulca ręcznego hamulców ręcznych celownik hamulcowi ręcznemu hamulcom ręcznym biernik hamulec ręczny hamulce ręczne narzędnik hamulcem ręcznym hamulcami ręcznymi miejscownik hamulcu ręcznym hamulcach ręcznych wołacz hamulcu ręczny hamulce ręczne
- przykłady:
- (1.1) Hamulec ręczny służy głównie do zabezpieczenia pojazdu przed zjechaniem z miejsca postoju.
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) hamulec postojowy, hamulec awaryjny
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zobacz też: Indeks:Polski - Motoryzacja
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) hand brake (ew. handbrake), parking brake
- baskijski: (1.1) esku-balazta
- duński: (1.1) håndbremse w
- francuski: (1.1) frein à main m
- hiszpański: (1.1) freno de mano m
- kaszubski: (1.1) hamùlc rãczny m
- niemiecki: (1.1) Handbremse ż
- norweski (bokmål): (1.1) håndbrems m, handbrems m, handbremse m/ż, håndbremse m/ż, håndbrekk n, handbrekk n
- norweski (nynorsk): (1.1) handbremse ż, handbrems ż, handbrekk n
- nowogrecki: (1.1) χειρόφρενο n
- szwedzki: (1.1) handbroms w
- węgierski: (1.1) kézifék
- włoski: (1.1) freno a mano m
- źródła: