gwiaździca

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

gwiaździca (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ɡvʲjäʑˈʥ̑iʦ̑a], AS[gvʹi ̯äźʒ́ica], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.i → j 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) poet. wielka gwiazda, gwiazdozbiór lub kometa
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Ani gwiaździce, co się w morzach palą, / A mają w świetle tęczowe kolory / I gwiazdami w ciemnicy pod falą / Tak błyszczącymi, że mórz dziwotwory, (…)[1]
(1.1) Zjawia się, święta miesięczna dziewica / Łąki mgłą śćmione przesrebrna gwiaździca / Srebrną swą strzałą rani i przenika.[1]
(1.1) Wróć, czekam cię tęskliwie, drogo moja srebrna, / Zasłuchana w księżyce, gwiaździce i słońca![2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. gwiaździarz mos
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. gwiazda
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Juliusz Słowacki, Król-Duch.
  2. Józef Czechowicz, Wróć, czekam cię tęskliwie, drogo moja srebrna.